خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی

خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: docx
تعداد صفحات: 48
حجم فایل: 822
قیمت: 6000 تومان

بخشی از متن:
خود‌بیمارانگار یا هیپوکند‌ریاک (hypochondriac)، در اصطلاح روان‌ شناسی و روان ‌پزشکی به شخصی اطلاق می‌ شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی، خود را بیمار می‌ داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می‌ کند. ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است.
این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می‌ شود که حدود ۶ ‌ماه از آغاز آن بگذرد و با ‌وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم‌ چنان بر بیمار بودن خود اصرار ‌‌ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ‌ها و درمانگاه‌ های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند.

خودبیمارانگاری‌ عبارت‌ است‌ از اختلالی‌ که‌ در آن‌ فرد اعتقاد زیادی دارد که‌ مبتلا به‌ یک‌ بیماری‌ جدی‌ یا مرگبار است‌، علی ‌رغم‌ این‌ که‌ معاینات‌ و بررسی ‌های‌ کامل پزشکی‌، هیچ‌ مشکلی‌ را نشان‌ نمی دهند.

چنین فردی معمولا در مورد بیماری ‌ها، تشخیص‌ و درمان‌ آن ها اطلاعات‌ زیادی‌ کسب‌ می ‌کند، زیرا به‌ پزشکان‌ زیادی‌ مراجعه‌ می کند و تحت‌ بررسی ‌های‌ زیادی‌ قرار می ‌گیرد. درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی خود را بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد .
یکی دیگر از اختلالات شایع و آزار دهنده ، اختلال خود بیمار انگاری نام دارد ، این اختلال به این صورت است که شخص فکر می کند که مبتلا به بیماری سختی شده است که درمان آن بسیار دشوار می باشد. این موضوع به مرور می تواند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کند.


آنها با کوله باری از اندوه و کیسه های پلاستیکی پر از دارو از این سو به آن سو می روند. گاهی نیز پوشه هایی حاوی آزمایش ها، رادیوگرافی ها، سونوگرافی ها و نسخه های متعدد دارند. افراد خودبیمارانگار

۱۰ درصد همه مراجعان به پزشکان را تشکیل می دهند. آنها ساکنان همیشگی اتاق های انتظار پزشکان، نیمکت های آزمایشگاه و تخت های بیمارستان ها هستند. بیشترشان نگران دستگاه قلبی – عروقی یا دستگاه گوارش خود هستند. با اشتیاقی تحسین برانگیز، از نشانه های دستگاه گوارش خود ساعت ها می گویند، از دردها، شل بودن و سفت بودن مدفوع و رنگ آن و با اندوه، از درد سینه و ضربان قلب پرغصه خود می گویند، از جیب و کیف و کیسه، نوارقلب و اکوکاردیوگرام و نتایج آزمون ورزش را بیرون می کشند و اشک به چشمان شنونده می نشانند. زمانی که پزشک به آنها اطمینان می دهد مشکل جسمی ندارند، برای ۳ ۲ روز خوب و خوشحال هستند، روی ابرها قدم برمی دارند، دسته گل برای پزشک می برند و آگهی تشکر از او چاپ می کنند، اما هفته بعد پژمرده و دژم نزد طبیب بازمی گردند و می نالند که بیماری بازگشت و چاره می خواهند و چون از او معجزه نمی بینند، به جستجوی جالینوس و بوعلی سینای زمانه از این سوی شهر به آن سو روانه می شوند، در حالی که زمزمه می کنند: «درد ما را نیست درمان الغیاث».

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

پاورپوینت اختلالهای روحی و جسمی در روانشناسی

پاورپوینت اختلالهای روحی و جسمی در روانشناسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: pptx
تعداد صفحات: 170
حجم فایل: 1155
قیمت: 6000 تومان

بخشی از متن:
این پاورپوینت در مورد اختلالهای روحی و جسمی در روانشناسی در 170 اسلاید زیبا می باشد.شامل اختلالهای روحی و جسمی در روانشناسی،اختلالات خودبیمارانگاری, شبه جسمی,ساختگی, تمارض, تجزیه ای, انطباقی و روان تنی در روانشناسی,اختلالات روانی,اختلال خودبیمارانگاری,انواع اختلال،اختلالهای جسمانی،اختلالات حافظه،آشناپنداری،اختلالات توجه،هوشیاری،عاطفه،اختلالات عاطفه،اختلالات خلق،اختلالات درک،اختلالات تفکر، اختلال خودبیمارانگاری

این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می‌ شود که حدود ۶ ‌ماه از آغاز آن بگذرد و با ‌وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم‌ چنان بر بیمار بودن خود اصرار ‌‌ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ‌ها و درمانگاه‌ های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند.

خودبیمارانگاری‌ عبارت‌ است‌ از اختلالی‌ که‌ در آن‌ فرد اعتقاد زیادی دارد که‌ مبتلا به‌ یک‌ بیماری‌ جدی‌ یا مرگبار است‌، علی ‌رغم‌ این‌ که‌ معاینات‌ و بررسی ‌های‌ کامل پزشکی‌، هیچ‌ مشکلی‌ را نشان‌ نمی دهند.

چنین فردی معمولا در مورد بیماری ‌ها، تشخیص‌ و درمان‌ آن ها اطلاعات‌ زیادی‌ کسب‌ می ‌کند، زیرا به‌ پزشکان‌ زیادی‌ مراجعه‌ می کند و تحت‌ بررسی ‌های‌ زیادی‌ قرار می ‌گیرد. درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی خود را بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد .
یکی دیگر از اختلالات شایع و آزار دهنده ، اختلال خود بیمار انگاری نام دارد ، این اختلال به این صورت است که شخص فکر می کند که مبتلا به بیماری سختی شده است که درمان آن بسیار دشوار می باشد. این موضوع به مرور می تواند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کند.

خود‌بیمارانگار یا هیپوکند‌ریاک (hypochondriac)، در اصطلاح روان‌ شناسی و روان ‌پزشکی به شخصی اطلاق می‌ شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی، خود را بیمار می‌ داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می‌ کند. ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است.

آنها با کوله باری از اندوه و کیسه های پلاستیکی پر از دارو از این سو به آن سو می روند. گاهی نیز پوشه هایی حاوی آزمایش ها، رادیوگرافی ها، سونوگرافی ها و نسخه های متعدد دارند. افراد خودبیمارانگار

۱۰ درصد همه مراجعان به پزشکان را تشکیل می دهند. آنها ساکنان همیشگی اتاق های انتظار پزشکان، نیمکت های آزمایشگاه و تخت های بیمارستان ها هستند. بیشترشان نگران دستگاه قلبی – عروقی یا دستگاه گوارش خود هستند. با اشتیاقی تحسین برانگیز، از نشانه های دستگاه گوارش خود ساعت ها می گویند، از دردها، شل بودن و سفت بودن مدفوع و رنگ آن و با اندوه، از درد سینه و ضربان قلب پرغصه خود می گویند، از جیب و کیف و کیسه، نوارقلب و اکوکاردیوگرام و نتایج آزمون ورزش را بیرون می کشند و اشک به چشمان شنونده می نشانند. زمانی که پزشک به آنها اطمینان می دهد مشکل جسمی ندارند، برای ۳ ۲ روز خوب و خوشحال هستند، روی ابرها قدم برمی دارند، دسته گل برای پزشک می برند و آگهی تشکر از او چاپ می کنند، اما هفته بعد پژمرده و دژم نزد طبیب بازمی گردند و می نالند که بیماری بازگشت و چاره می خواهند و چون از او معجزه نمی بینند، به جستجوی جالینوس و بوعلی سینای زمانه از این سوی شهر به آن سو روانه می شوند، در حالی که زمزمه می کنند: «درد ما را نیست درمان الغیاث».

دلایل بروز خودبیمارانگاری

افراد خودبیمارانگار اشتغال فکری و نگرانی پیوسته ای درباره حالت سلامت یا وضعیت اعضای بدن خود و شکایت های متعدد درباره امعا و احشا و اندام و اجزای بدن خود دارند. در آنها هر کارکرد بدنی که عموم مردم بدیهی می دانند و توجهی به آن نمی کنند، به صورت نشانه ای از یک بیماری خطیر و درمان ناپذیر جلوه می کند؛ تندی و کندی نبض، اجابت مزاج، سردرد عادی، حتی خستگی یا بی خوابی یا بی اشتهایی یا پراشتهایی را اغراق آمیز درک می کنند و ذهنشان را آشفته می کند. در معاینه آنها هیچ فرایند آسیب شناختی ای، قابل مشاهده نیست اما توجه شان به صورتی غیرطبیعی بر بدن خود متمرکز است. به نظر می رسد خودبیمارانگاری ناشی از جابجاشدن اضطراب از منابع ذهنی ناخودآگاه به جسم باشد. افراد خودبیمارانگار در تعامل های دوران کودکی آموخته اند عاطفه و محبت را گدایی و با بیمار بودن، ترحم دیگران را جلب کنند یا از طریق بیماری از مسوولیت های خود طفره روند.

گاهی فردی که توجه لازم را از دنیای بیرون و دیگران دریافت نمی کند، به صورت جبرانی بر جسم خود توجه می یابد و کوچک ترین نشانه را بیماری می انگارد. به زبان بی زبانی می گوید: «اگر شما به من توجه نکردید، در عوض من با توجه زیاد به خودم آن را جبران می کنم.» احساس عدم امنیت هم ممکن است باعث خودبیمارانگاری شود؛ فرد تهدید ناشناخته ای را که از محیط نسبت به خود احساس می کند، به صورت تهدیدی به سلامت جسمی خود تجسم می کند. به همین دلیل افراد سالمند زمانی که با دگرگونی دیدگاه روان شناختی نسبت به زندگی، نارسایی های ناگزیر فیزیولوژیک و احساس زوال در توانایی روانی – زیستی مواجه می شوند، دچار خودبیمارانگاری می شوند.

خودبیمارانگاری گاهی جزیی از افسردگی است، در این صورت درمان افسردگی باعث ناپدیدشدن خودبیمارانگاری می شود. درمان مناسب در بیشتر موارد عبارت است از روان درمانی بینش گرا که به وسیله روان پزشک انجام می شود و مفهوم نمادین نشانه های بیماری را آشکار می کند. در صورت وجود نشانه های اضطرابی یا افسردگی، مصرف داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی به تجویز روان پزشک، می تواند مفید باش

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

بررسی اختلالات خودبیمارانگاری، شبه جسمی،ساختگی، تمارض، تجزیه ای، انطباقی و روان تنی در روانشناسی،

بررسی اختلالات خودبیمارانگاری، شبه جسمی،ساختگی، تمارض، تجزیه ای، انطباقی و روان تنی در روانشناسی،

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: docx
تعداد صفحات: 70
حجم فایل: 190
قیمت: 6600 تومان

بخشی از متن:
این تحقیق در مورد اختلالات خودبیمارانگاری، شبه جسمی،ساختگی، تمارض، تجزیه ای، انطباقی و روان تنی در روانشناسی در 70 صفحه در قالب ورد و قابل ویرایش می باشد.و شامل مقدمه، اختلالات خودبیمارانگاری، شبه جسمی،ساختگی، تمارض، تجزیه ای، انطباقی و روان تنی در روانشناسی،اختلالات روانی،اختلال خودبیمارانگاری،انواع اختلالات روانی،اختلالهای تجزیه ای،بهداشت روانی،اختلال بدشکلی بدن،اختلال های جسمانی شکل و اختلالهای تجزیه ای،بیماریهای روانی،و ....

فهرست

اختلال خودبیمارانگاری.. 4
دلایل بروز خودبیمارانگاری.. 5
سبب شناسی.. 7
علائم بارز: 7
درمان.. 7
دارودرمانی: 7
ـ درمان روانشناختی: 8
اختلالات تفکر. 8
اختلال در تفکر به چهار صورت امکان پذیر است : 8
اختلال در فرم تفکر. 9
اختلال در جریان تفکر. 9
تفاوت هذیان با خیالپردازی.. 11
اختلالات روانی چیست ؟. 12
علل ررفتار نابهنجار و بیماری های روانی: 12
انواع اختلالات روانی.. 12
اختلالات روانی.. 13
روان نژندی ها (نوروزها) 14
سبب شناسی.. 17
چرا و چگونه شروع می‌شود؟. 20
جرقه‌ها از کجا است؟. 20
نشانه‌های خودبیمارانگاری.. 20
عوارض عدم درمان.. 22
سوالاتی که از پزشک باید پرسید. 23
چه توقعی از پزشک خود دارید؟. 24
درمان چیست؟. 24
درمان‌های خانگی.. 25
اختلال خود بیمار انگاری.. 27
اختلال خودبیمارانگاری، چرا و به چه دلیل؟. 28
ویژگی های شخصیتی و خلقی.. 28
شیوه تربیتی والدین.. 28
علل روان شناختی.. 29
دلایل بروز خودبیمارانگاری.. 30
علایم بارز 35
تداوی.. 36
اختلالهای جسمانی.. 38
اختلال های جسمانی شکل و اختلالهای تجزیه ای.. 38
اختلال تبدیلی.. 39
اختلال جسمانی کردن و اختلالهای مربوط.. 39
اختلال بدشکلی بدن.. 40
خود بیمار انگاری.. 41
اختلالهای مرتبط با اختلالهای جسمانی شکل.. 41
نظریه ها و درمان اختلالهای جسمانی شکل.. 42
خصوصیات طبقه عوامل روان شناختی تاثیر گذار بر بیماریهای جسمانی.. 42
اختلالهای تجزیه ای.. 44
اختلال هویت تجزیه ای.. 45
سایر اختلالهای تجزیه ای.. 46
اختلالات تعامل تن (جسم) و روان.. 47
تعاریف بهداشت روانی.. 52
تعریف سازمان بهداشت جهانی.. 52
تعریف انجمن بهداشت روانی کانادا 52
عوامل موثر بربهداشت روانی.. 52
ابعاد بهداشت روانی.. 53
پیشگیری نوع اول (Primary Prevention) 53
پیشگیری نوع دوم (Secondary Prevention) 53
پیشگیری نوع سوم. 53
چشم انداز بحث... 53
منابع: 69

اختلال خودبیمارانگاری

این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می‌ شود که حدود ۶ ‌ماه از آغاز آن بگذرد و با ‌وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم‌ چنان بر بیمار بودن خود اصرار ‌‌ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ‌ها و درمانگاه‌ های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند.

خودبیمارانگاری‌ عبارت‌ است‌ از اختلالی‌ که‌ در آن‌ فرد اعتقاد زیادی دارد که‌ مبتلا به‌ یک‌ بیماری‌ جدی‌ یا مرگبار است‌، علی ‌رغم‌ این‌ که‌ معاینات‌ و بررسی ‌های‌ کامل پزشکی‌، هیچ‌ مشکلی‌ را نشان‌ نمی دهند.

چنین فردی معمولا در مورد بیماری ‌ها، تشخیص‌ و درمان‌ آن ها اطلاعات‌ زیادی‌ کسب‌ می ‌کند، زیرا به‌ پزشکان‌ زیادی‌ مراجعه‌ می کند و تحت‌ بررسی ‌های‌ زیادی‌ قرار می ‌گیرد. درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی خود را بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد .
یکی دیگر از اختلالات شایع و آزار دهنده ، اختلال خود بیمار انگاری نام دارد ، این اختلال به این صورت است که شخص فکر می کند که مبتلا به بیماری سختی شده است که درمان آن بسیار دشوار می باشد. این موضوع به مرور می تواند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کند.

خود‌بیمارانگار یا هیپوکند‌ریاک (hypochondriac)، در اصطلاح روان‌ شناسی و روان ‌پزشکی به شخصی اطلاق می‌ شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی، خود را بیمار می‌ داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می‌ کند. ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است.

آنها با کوله باری از اندوه و کیسه های پلاستیکی پر از دارو از این سو به آن سو می روند. گاهی نیز پوشه هایی حاوی آزمایش ها، رادیوگرافی ها، سونوگرافی ها و نسخه های متعدد دارند. افراد خودبیمارانگار

۱۰ درصد همه مراجعان به پزشکان را تشکیل می دهند. آنها ساکنان همیشگی اتاق های انتظار پزشکان، نیمکت های آ

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

بررسی خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی

بررسی خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: docx
تعداد صفحات: 40
حجم فایل: 842
قیمت: 6000 تومان

بخشی از متن:
این تحقیق در مورد خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی در 40 صفحه در قالب ورد و قابل ویرایش شامل تعریف،خودبیمارانگاری،علائم و نشانه ها و درمان آن در روانشناسی،دلایل بروز خود بیمارانگاری،هذیان با خیالپردازی،اختلالات روانی،نشانه‌های خودبیمارانگاری،اختلال خود بیمار انگاری،درمان خودبیمارانگاری،خودبیمارپنداری،روانشناسی بیماری خودبیمارانگاری و.....و منابع می باشد.همچنین بررسی میگردد:

فهرست

خود بیمار انگاری.. 3
دلایل بروز خود بیمارانگاری.. 4
سبب شناسی.. 6
علائم بارز: 6
درمان.. 6
دارو درمانی: 6
ـ درمان روانشناختی: 7
اختلالات تفکر. 7
اختلال در تفکر به چهار صورت امکان پذیر است : 7
اختلال در فرم تفکر. 8
اختلال در جریان تفکر. 8
تفاوت هذیان با خیالپردازی.. 10
اختلالات روانی چیست ؟. 11
علل ررفتار نابهنجار و بیماری های روانی: 11
انواع اختلالات روانی.. 11
اختلالات روانی.. 12
روان نژندی ها (نوروزها) 13
سبب شناسی.. 16
چرا و چگونه شروع می‌شود؟. 19
جرقه‌ها از کجا است؟. 19
نشانه‌های خودبیمارانگاری.. 20
عوارض عدم درمان.. 21
سوالاتی که از پزشک باید پرسید. 22
چه توقعی از پزشک خود دارید؟. 22
درمان چیست؟. 23
درمان‌های خانگی.. 23
اختلال خود بیمار انگاری.. 25
اختلال خودبیمارانگاری، چرا و به چه دلیل؟. 26
ویژگی های شخصیتی و خلقی.. 26
شیوه تربیتی والدین.. 27
علل روان شناختی.. 28
دلایل بروز خودبیمارانگاری.. 29
علایم بارز 36
تداوی.. 37
منابع: 39

خودبیمارانگاری چیست؟

خود‌بیمارانگار یا هیپوکند‌ریاک (hypochondriac)، در اصطلاح روان‌ شناسی و روان ‌پزشکی به شخصی اطلاق می‌ شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی، خود را بیمار می‌ داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می‌ کند. ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است.
این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می‌ شود که حدود ۶ ‌ماه از آغاز آن بگذرد و با ‌وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم‌ چنان بر بیمار بودن خود اصرار ‌‌ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ‌ها و درمانگاه‌ های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند.

خودبیمارانگاری‌ عبارت‌ است‌ از اختلالی‌ که‌ در آن‌ فرد اعتقاد زیادی دارد که‌ مبتلا به‌ یک‌ بیماری‌ جدی‌ یا مرگبار است‌، علی ‌رغم‌ این‌ که‌ معاینات‌ و بررسی ‌های‌ کامل پزشکی‌، هیچ‌ مشکلی‌ را نشان‌ نمی دهند.

چنین فردی معمولا در مورد بیماری ‌ها، تشخیص‌ و درمان‌ آن ها اطلاعات‌ زیادی‌ کسب‌ می ‌کند، زیرا به‌ پزشکان‌ زیادی‌ مراجعه‌ می کند و تحت‌ بررسی ‌های‌ زیادی‌ قرار می ‌گیرد. درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی خود را بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد .
یکی دیگر از اختلالات شایع و آزار دهنده ، اختلال خود بیمار انگاری نام دارد ، این اختلال به این صورت است که شخص فکر می کند که مبتلا به بیماری سختی شده است که درمان آن بسیار دشوار می باشد. این موضوع به مرور می

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

تحقیق و پژوهش انواع اختلالات خلقی، اضطرابی و روانی و درمان آنها در روانشناسی،

تحقیق و پژوهش انواع اختلالات خلقی، اضطرابی و روانی و درمان آنها در روانشناسی،

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: docx
تعداد صفحات: 75
حجم فایل: 259
قیمت: 6000 تومان

بخشی از متن:
فهرست

مقدمه. 6
اختلال اضطراب بیماری.. 7
معیارهای DSM-5 برای اختلال اضطراب بیماری.. 7
علت اختلال اضطراب بیماری.. 8
نظریه فروید : 8
رفتارگرایی: 9
شناخت گرایان: 9
سوگیری های شناختی: 10
فاجعه امیز کردن.. 10
نظریه براون: 10
عوامل اجتماعی فرهنگی: 10
عوامل بیولوژیک: 10
انواع اختلال دو قطبی.. 11
اختلال دو قطبی با تناوب سریع.. 12
اختلال خلق ادواری (Cyclothymia) 12
علل اختلالات دوقطبی.. 12
علایم اختلالات دو قطبی.. 12
علایم جنون(Psychotic) 14
روشهای درمانی روانشناسی.. 17
نکاتی برای دوستان و خانواده 20
مراقبت از کودکان.. 21
بیماری های روانی از نظر شدت و ضعف به 2 گروه: 21
سایکوز چیست؟. 25
اختلال افسردگی اساسی.. 26
علل زیست شناختی.. 27
علل روانی اجتماعی.. 28
شیوع. 29
همه گیری شناسی اختلال افسرده خویی.. 29
علائم.. 29
محتوی تفکر. 31
نظام حسی.. 31
وضعیت ظاهری.. 31
ملاک‌های DSM-IV-TR در مورد افسردگی اساسی.. 32
نشانه‌های افسرده خویی.. 33
خصوصیات مرتبط با سن.. 33
خصوصیات پیوسته. 33
درمان.. 34
انواع. 37
اختلال وسواس فکری یا عملی.. 37
ملاک‌های تشخیصی.. 37
وسواس.... 38
وسواس عملی.. 39
بیماری‌زایی.. 39
تأثیرات وسواس (OCD) بر روی زندگی فرد مبتلا.. 39
روان‌کاوی.. 39
همه‌گیری.. 40
درمان وسواس.... 40
بیماری ها و تشخیص اختلالات روان‌تنی.. 41
قلب و عروق.. 42
آسم.. 42
بیماری‌های بافت همبند. 43
سردرد. 44
فشار خون.. 44
تنفس عمیق و سریع.. 45
التهاب روده 45
غدد درون‌ریز. 47
التهاب پوست... 47
چاقی.. 48
آرتروز 48
زخم معده 48
اختلال گردش خون.. 48
غش.... 49
کهیر. 50
بیماری‌های طبی ، جراحی و نورولوژیک که با علایم روانپزشکی تظاهر می‌یابند. 50
ایدز 51
پرکاری تیروئید. 51
کم‌کاری تیروئید. 51
پرکاری غده پاراتیروئید Hyperparathyroidism.. 52
کم کاری غده پاراتیروئید. 52
غده آدرنال- افزایش کورتیزول.. 53
نارسائی آدرنال.. 53
پورفیری.. 54
کم‌خونی بدخیم.. 54
متابولیسم مس.... 55
تومور مغز. 55
سرطان لوزالمعده 56
تومور آدرنال.. 56
ام‌اس.... 56
تشخیص افتراقی.. 57
درمان.. 58
A. برخورد همکارانه: 58
. روان‌درمانی: 58
C. دارودرمانی: 60
اختلال افسردگی.. 60
علایم افسردگی عبارتند از: 61
اختلافات خانوادگی.. 63
اختلال وسواس.... 67
یکی از این وسواس ها اختلال اجباری میباشد: 67
اشکال مختلف وسواس – جبری.. 68
آداب تکرار و اجبارهای شمارش.... 68
کندی اجبار گونه. 68
آداب صرفه جوئی و اندوختن.. 68
اقدامات کمکی جهت وسواس.... 69
تقویت جسمانی.. 69
عدم اعتقاد به افکار وسواسی.. 69
آوردن افکار وسواسی به ذهن از روی عمد. 69
رها کردن یکباره وسواس.... 69
منابع.. 69
مقدمه
اختلالات خلقی یک دسته از مشکلات روحی و روانی هستند و متخصصین از این اصطلاح برای توصیفانواع افسردگی و اختلالات قطبی استفاده می‌کنند. کودکان، نوجوانان و افراد بزرگسال همگی ممکن است به اختلالات خلفی دچار شوند. البته تشخیص اختلالات خلقی در کودکان و نوجوانان مشکل‌تر است چرا که آنها نمی توانند به خوبی احساس خود را بیان کنند. انجام روان درمانی، مصرف داروهای ضدافسردگی، دریافت مشاوره و به کارگیری روش‌های مراقبت از خود، می‌توانند به درمان اختلالات خلقی کمک کنند.
اختلالات خلقی مختلف به لحاظ شدت و مدت زمان بروز علائم با یکدیگر متفاوت هستند. در برخی موارد افسردگی خفیفی که حداقل دو هفته به طول انجامیده است، می‌تواند در صورا عدم درمان اقدام مناسب به افسردگس شدید و اساسی تبدیل شود. تمامی بیماری‌ها دارای دو بعد روانی و فیزیکی هستند. این خود بیمار است که برای درمان خود به پزشک مراجعه می‌کند و نه خود بیماری، پس فرآیند تشخیص بیماری، چگونگی حس کردن نشانه‌های بیماری و نحوه‌ی توصیف علائم همگی جنبه‌ی روانی و احساسی دارند. اگر ما رویکردی "زیستی-روانی-اجتماعی" نسبت به بیماری‌ها داشته باشیم و همیشه (نه فقط جنبه‌ی فیزیکی بلکه) تمامی جنبه‌های زیستی، روحی و روانی و اجتماعی زندگی خود را بسنجیم، در آن صورت احتمال آنکه بیماری‌های روحی و روانی خود را نادیده بگیریم کمتر است. با توجه به تمامی این جوانب ما می‌توانیم متوجه بسیاری از مشکلات فیزیکی و مشکلات روحی و روانی ناشی شده از مشکلات فیزیکی شویم
اختلال اضطراب بیماری

اختلال اضطراب بیماری (خود بیمار انگاری، هیپوکندریازیس): این اختلال در واقع هراس از احتمال بیمار بودن است. فرد مبتلا به این اختلال مشغولیت فکری مداوم به داشتن، یا احتمال ابتلا به یک بیماری طبی جدی تشخیص داده نشده را دارد. با وجودی که نگرانی ممکن است به خاطر یک علامت یا حس غیر جسمی غیر مرضی باشد ناراحتی فرد اصولا ناشی از شکایت جسمی نیست بلکه بیشتر از اضطراب درباره معنا، اهمیت یا علت شکایت نشات می گیرد، به عبارتی نگرانی فرد از این است که ممکن است یک بیماری در او تشخیص داده شود.

در صورتی که علامت یا نشانه ای جسمی وجود داشته باشد اغلب احساس فیزیولوژیک طبیعی مثل سرگیجه، یک اختلال کارکردی خوش خیم موقت مثل وز وز گوش، یا یک احساس ناراحتی جسمی که عموما دلالت بر وجود بیماری نمی کند مثل آروغ زدن است. اگر یک بیماری طبی قابل تشخیص وجود داشته باشد اضطراب و مشغولیت ذهنی فرد به وضوح افراطی و نامتناسب با شدت بیماری است. اشتغال خاطر با فکر بیمار بودن، با اضطراب قابل توجهی درباره سلامتی و بیماری همراه است.

افرادی که در ویراست قبلی هیپوکندریا تشخیص داده می شدند در ویراست جدید در اکثر موارد اختلال سوماتیک سمپوتم هستند و در موارد کمتر اضطراب بیماری دارند.

اگر نشانه ها کم و اضطراب زیاد باشد: اضطراب بیماری

اگر نشانه ها زیاد اما اضطراب کم باشد: اختلال سوماتیک سمپتوم

معیارهای DSM-5 برای اختلال اضطراب بیماری

الف : اشتغال ذهنی درباره مبتلا بودن یا مبتلا شدن به یک بیماری خطرناک.

ب : هیچ گونه سمپتوم سوماتیک وجود ندارد یا اگر وجود دارد شدت آن بسیار اندک است . اگر یک عارضه پزشکی دیگر وجود داشته باشد یا احتمال به وجود آمدن یک عارضه پزشکی بسیار زیاد باشد (مثال، سابقه بیماری در بسیاری از اعضای خانواده) اشتغال ذهنی فرد به طور آشکار افراطی یا نامتناسب با شدت بیماری یا احتمال آن است.

پ : فرد درباره سلامت خود به شدت اضطراب دارد (سطح بالای اضطراب درباره سلامت) و به آسانی درباره سلامت خود نگران می شود (آستانه پایین برای نگران شدن درباره سلامت

ت : رفتارهای فرد در رابطه با سلامت بسیار افراطی هستند (مثلاً، به طور مکرر بدن خود را چک می کند تا درآن علائم بیماری بیابد)، یا رفتارهای اجتنابی ناسازگارانه نشان می دهد (مثلاً، از دکتر و بیمارستان گریزان است

ث : اشتغال ذهنی درباره بیماری حداقل شش ماه حضور داشته اسن، اما خودِ بیماریِ مورد نگرانی ممکن است در این مدت عوض شده باشد.

ج : یک اختلال روانی دیگر نمی تواند علت بهتری برای این اشتغال ذهنی به بیمار بودن باشد (مثلاً، اختلال سوماتیک سمپتوم، اختلال وحشت زدگی، اضطراب تعمیم یافته (عام)، اختلال بادی دیسمورفیک، اختلال وسواسی – اجباری، یا اختلال دیلوژنال از نوع فرعی سوماتیک

انواع فرعی:

نوع فرعی تیمار – جو : افراد تیمارجو (نیازمند محبت، رسیدگی، تیمارداری) از دارو و خدمات درمانی به طور فراوان استفاده می کنند.

نوع فرعی تیمار – گریز : افراد تیمارگریز بندرت به دنبال دوا و درمان می روند زیرا ملاقات با پزشکان و تحت آزمایش های پزشکی مختلف در آزمایشگاه و عبور از یک سری مراحل دیاگنوستیک باعث اضطراب آن ها و رسیدن این اضطراب به سطوح غیرقابل تحمل می شود.

اختلال اضطراب بیماری می تواند تصویری بسیار شبیه به تصویر اختلال سوماتیک سمپتوم ارائه دهد. در هر یک از این دو اختلال تعداد زیادی سمپتوم مشاهده می شود و فرد به دفعات زیاد به پزشک مراجعه می کند، و هر از آن ها اضطراب، رنج و ناراحتی شدیدی ایجاد می کنند. اگر سمپتوم های بدنی نسبتاً خفیف باشند اما اضطراب فرد بسیار زیاد باشد ، گفته خواهد شد که احتمالاً به اختلال اضطراب بیماری مبتلا شده است؛ اگر سمپتوم ها شدید باشند اما اضطراب نسبتاً کمتر باشد، ممکن است نشانه اختلال سوماتیک سمپتوم باشند .

علت اختلال اضطراب بیماری نظریه فروید :

بدرفتاری واقعی یا خیال پردازی های دوره ادیپی> زنده شدن مجدد در بلوغ و ایجاد کشمکش> ایجاد نشانه های فیزیکی هیستری- سرکوب خاطرات و هیجان و اضطراب- بی تفاوتی

تئوری اصلی سایکودینامیک درباره این اختلالات: خروج از بحران (رفع تعارض یا حل اختلاف)

انرژی جنسی واپس زده> تغییر جهت به سمت درون> تبدیل به نشانه های فیزیکی

مکانیزم دفاعی: بازگشت: بازگشت به وضع کودک مریض برای رهایی از مسئولیت ها

در اختلال اضطراب بیماری فرد اضطراب دارد که نقض نظریه سایکودینامیک (بی تفاوتی به نشانه ها) است.

نفع اولیه: کشش ها و هیجان های ناخوشایند در خارج از حیطه هشیاری نگه داشته می شود

نفع ثانویه: جلب توجه دیگران و گریز از مسئولیت ها . ..

در اختلال تبدیلی فرد اطلاعات حسی ورودی را در سطوحی از پردازش تجربه می کند اما اگاهی هشیار ندارد

ژانه: افراد هیستریک : تروما > محدودیت توجه به صورت خود به خودی> عدم کنترل ارادی روی کانال حذف شده و محدود شده> بی حسی به اطلاعاتی که از طریق کانال های حذف شده وارد می شود > فلج یا نابینایی

شباهت بین اختلال تبدیلی و هیستری> از بین رفتن کنترل روی حرکات و حس ها

مکانیسم: پردازش اطلاعات در هر دو مورد ناهشیار است و وارد هشیار نمی شود > احساس عدم کنترل روی حس و محرک ها

عامل خطر این اختلالات: اسیب رفتاری در کودکی و دوره های استرس و اضطراب

رفتارگرایی:

نشانه های جسمی برای گرفتن پاداش- شبیه نفع ثانویه در روان کاوی

تفاوت: رفتارگراها پاداش را علت اولیه اختلال می دانند نه ثانوی

یادگیری توسط تجربه های خاص مثل والدین مبتلا به بیماری جسمی

تقویت ابراز نشانه فیزیکی از سوی والدین> یادگیری نشان دادن فیزیکی هیجانات و نقش مریض برای مقابله با مشکلات

شناخت گرایان:

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

پاورپوینت انواع اختلالات خلقی و اضطرابی و اختلال خود بیمار انگاری در روانشناسی

پاورپوینت انواع اختلالات خلقی و اضطرابی و اختلال خود بیمار انگاری در روانشناسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: pptx
تعداد صفحات: 75
حجم فایل: 261
قیمت: 6000 تومان

بخشی از متن:
*اختلالات خلقی مختلف به لحاظ شدت و مدت زمان بروز علائم با یکدیگر متفاوت هستند. در برخی موارد افسردگی خفیفی که حداقل دو هفته به طول انجامیده است، می‌تواند در صورا عدم درمان اقدام مناسب به افسردگس شدید و اساسی تبدیل شود. تمامی بیماری‌ها دارای دو بعد روانی و فیزیکی هستند. این خود بیمار است که برای درمان خود به پزشک مراجعه می‌کند و نه خود بیماری، پس فرآیند تشخیص بیماری، چگونگی حس کردن نشانه‌های بیماری و نحوه‌ی توصیف علائم همگی جنبه‌ی روانی و احساسی دارند. اگر ما رویکردی "زیستی-روانی-اجتماعی" نسبت به بیماری‌ها داشته باشیم و همیشه (نه فقط جنبه‌ی فیزیکی بلکه) تمامی جنبه‌های زیستی، روحی و روانی و اجتماعی زندگی خود را بسنجیم، در آن صورت احتمال آنکه بیماری‌های روحی و روانی خود را نادیده بگیریم کمتر است. با توجه به تمامی این جوانب ما می‌توانیم متوجه بسیاری از مشکلات فیزیکی و مشکلات روحی و روانی ناشی شده از مشکلات فیزیکی شویم
*افراد مبتلا به اختلالات خلقی ممکن است از خانواده و دوستان خود دوری کند و فاصله بگیرند. این افراد معمولا در مدرسه و محل کار با مشکل مواجه می‌وند و به سختی می‌توانند شغل خود را نگه دارند. افراد مبتلا به مانیا (اختلال دو قطبی) ممکن است در انجام مسئولیت خود در جایگاهی که دارند دچار مشکل شوند. افراد مبتلا به افسردگی شدید در معرض خطر خودکشی هستند و افراد مبتلا به مانیا به علت انجام رفتارهای پرخطر، در معرض آسیب دیدگی و یا مرگ هستند.
*
ودبیمارانگاری چیست؟‌

خود‌بیمارانگار یا هیپوکند‌ریاک (hypochondriac)، در اصطلاح روان‌ شناسی و روان ‌پزشکی به شخصی اطلاق می‌ شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی، خود را بیمار می‌ داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می‌ کند.خودبیمارانگاری‌ عبارت‌ است‌ از اختلالی‌ که‌ در آن‌ فرد اعتقاد زیادی دارد که‌ مبتلا به‌ یک‌ بیماری‌ جدی‌ یا مرگبار است‌، علی ‌رغم‌ این‌ که‌ معاینات‌ و بررسی ‌های‌ کامل پزشکی‌، هیچ‌ مشکلی‌ را نشان‌ نمی دهند.

این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می‌ شود که حدود ۶ ‌ماه از آغاز آن بگذرد و با ‌وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم‌ چنان بر بیمار بودن خود اصرار ‌‌ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ‌ها و درمانگاه‌ های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند.

چنین فردی معمولا در مورد بیماری ‌ها، تشخیص‌ و درمان‌ آن ها اطلاعات‌ زیادی‌ کسب‌ می ‌کند، زیرا به‌ پزشکان‌ زیادی‌ مراجعه‌ می کند و تحت‌ بررسی ‌های‌ زیادی‌ قرار می ‌گیرد. درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی خود را بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد .

خودبیمار انگاری یا هیپوکندریا
ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است.
ـ بیمار اعتقاد دارد که بیماری یا اختلال کارکرد جسمی وجود دارد.
ـ معاینه بالینی یا جواب منفی آزمایشها، تنها به مدت کوتاه موجب اطمینانبخشی بیمار میگردد. ولی بعد علایم برمیگردد (در هذیان جسمی، نمیتوان به بیمار اطمینانخاطر داد).
ـ اختلال حداقل شش ماه طول میکشد.
ـ اعتقاد، شدت هذیانی ندارد.

هیپوکندریا یعنی نگرانی مفرط درباره سلامتی ، مانند هر تشخیص بالینی دیگر جدی است . برای تشخیص تنها رفع ظن بیماری جسمی کافی نیست بلکه وجود یک اضطراب اغراق آمیز هم باید در فرد تشخیص داده شود .
شیوع آن در زنان و مردان یکسان است و در میان همه گروههای سنی و طبقات اجتماعی ممکن است ظاهر شود .در تمام سنین میتواند اتفاق بیفتد، اوج ابتلاء در مردان در سنین سی سالگی و در زنان در سنین چهلسالگی است.

هیپوکندریازیس غالباً نوعی پاسخ به حالتهای استرس و یا بیماریهای روحی مانند اضطراب و افسردگی است . هیپوکندریازیس در شرایط مختلف و بصورتهای کوتاه مدت و بلند مدت مشاهده می شود . بلندمدت بدین معنا که ، برخی افراد از زمان کودکی به آن مبتلا بودنده اند . این افراد از سنین کودکی دچار اضطراب بوده و برای آنها نگرانی از ابتلا به بیماری به عادتی تبدیل شده که مایه استرس است . آنها ندانسته بیماری را دستاویزی برای رهائی از کارهائی که باعث نگرانی شان می شود ، قرار می دهند و زمان و هزینه زیادی را برای دیدن متخصصین پزشکی صرف می کنند .

در مورد نوع کوتاه مدت ،برای مثال شخصی که یکی از نزدیکان خود را در اثر ابتلاء به تومور مغزی از دست داده ، در صورت دچار شدن به سردردهای مزمن ممکن است اینگونه بیندیشد که او هم به این بیماری مبتلاست .

سبب شناسی
ـ علل ممکن است روانزاد باشد، ولی بیمار ممکن است به شکل مادرزادی به عملکردها و احساسهای بدنی، حساسیت بیش از حد داشته باشد و آستانه تحملش برای درد یا ناراحتی جسمی پائین باشد.
ـ پرخاشگری نسبت به دیگران از طریق قسمت خاصی از بدن، به سمت خود برمیگردد.
ـ عضو مبتلا ممکن است معنای نمادین مهمی داشته باشد و بنابراین به گونه ای نمادی از بدن به سخن میآید و ابراز ناراحتی میکند.

علائم بارز:
علائم فیزیکی همیشه موجودند اما ممکن است عادی باشند ( مانند سردرد ، درد شکم ، سرگیجه ، بی اشتهائی و … ) که به غلط ، خطرناکتر از آنچه هستند تفسیر می شوند .

درمان :
هر چند که احتمال طولانی شدن دوره درمان وجود دارد و تمایل به داشتن نگرانی مفرط از سلامتی ممکن است کاملاً از بین نرود . بهرحال ، بیمار مبتلا به هیپوکندریا می تواند دریابد که دچار اضطراب است و یک بیماری جسمی ندارد و بتدریج از اضطراب خود بکاهد . این اولین قدم است .

انواع موقتی هیپوکندریا معمولاً با مشاوره و گاه با مصرف داروهای ضداضطراب قابل درمان است . اما در نوع بلندمدت ، پزشکان از روند درمان آنها رضایت ندارند ، چرا که دائماً فهرستی از علائم را متذکر می شوند که آزمایشات ، عدم وجود بیماری مربوط به آنها را تأیید می کنند و این اشخاص به هیچ وجه به اطرافیان اطمینان کامل از سلامتی خود را نمی دهند .

ـ دارودرمانی:
درمان داروئی علایم؛ داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی برای اضطراب و افسردگی؛ و داروهای سروتونرژیک برای افسردگی و اختلال وسواس فکری - عملی مفید هستند. مصاحبه با کمک دارو میتواند باعث پالایش (catharsis) و بهبودی بالقوه نشانههای بیماری شود، با این وجود، معمولاً ای

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.