بخشی از متن:
اعتیاد (خوگری) حالتی، که در آن شخص به علت روانی یا مصرف مواد شیمیایی، طبیعی دچار ضعف اراده درکنترل تکرار اعمال خود میشود هرچند ضعف اراده فی نفسه بیماری نیست ولی به علت عوارضی که بر سیستم عصب مرکزی شخص ایجاد شده به عنوان بیماری فرض میشود واین بیماری با ایجاد اختلال در کنترل بر سیستم رفتار-پاداش، باعث تکرار آن رفتار میگردد. بیماری اعتیاد مدارهای عصبی مربوط به نظام پاداش، انگیزش، وحافظه را در مغز دچار اختلال کرده، و اختلال در این سیستمها در مغز باعث بروز عوارض بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، اجتماعی و روحی میگردد. بررسی اعتیاد به عنوان عارضهای روانی، اجتماعی و اقتصادی از دیدگاه علوم پزشکی، روانشناسی و جامعهشناسی و همینطور از دیدگاههای فلسفه، قانون،اخلاق و مذهب صورت میگیرد. از سال ۱۹۶۴ میلادی، سازمان بهداشت جهانی استفاده از عبارت وابستگی دارویی یا وابستگی به دارو را به جای اصطلاح اعتیاد توصیه نمودهاست.
در عموم به لحاظ مفهومی، بیماری اعتیاد یک بیماری اصلی، مزمن و عصبی است، که در اثر عواملی ژنتیکی، فیزیولوژیک و اجتماعی رشد و بروز پیدا میکند، به طوری که وجه مشخصهٔ این بیماری اختلال در کنترل انجام عملی، یا احساس اجبار در انجام یک عمل مشخص، با وجود آگاهی نسبت به عواقب خطرناک آن باشد.
وابستگی به مواد (مواد مخدر و مشروبات الکلی)، یا عادتهای ناهنجار، یک اختلال روان پزشکی و روانشناسی بوده که از یک سو، معنای لغت خوشبختی را در زندگی فرد و خانواده او از بین میبرد و از سوی دیگر آسیبهای اجتماعی و اقتصادی بیشماری را به همراه دارد. البته عادتهای ناهنجار و اعتیادهای رفتاری مستقل از مواد شیمیایی تا همین سالهای اخیر هم در طبقهبندیهای رسمی به عنوان اعتیاد محسوب نمیشدند و مدت کوتاهی است که اعتیادهایی مانند اعتیاد به اینترنت، اعتیاد به کار و اعتیاد به بازیهای کامپیوتری به عنوان شکلی از اعتیاد طبقهبندی شده و مورد توجه قرار میگیرند.
یکی از بزرگترین مشکلات اغلب کشورها در عصر امروز، پدیده سوء مصرف مواد است، که بطور مستقیم و غیر مستقیم، کوتاه مدت و بلند مدت، کیفیت زندگی ساکنین آن را تحتالشعاع قرار داده است.
اعتیاد پاسخ فیزیولوژیک بدن است به مصرف مکرر مواد اعتیادآور. این وابستگی از طرفی باعث تسکین و آرامش موقت و گاهی تحریک و نشاط گذرا برای فرد میگردد و از طرف دیگر بعد از اتمام این اثرات سبب جستجوی فرد برای یافتن مجدد ماده و وابستگی مداوم به آن میشود. در این حالت فرد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به ماده مخدر وابستگی پیدا میکند و مجبور است به تدریج مقدار ماده مصرفی را افزایش دهد.
بخشی از متن:
مقدمه
بیماری های زیادی وجود دارند که بر روح و روان تاثیر می گذارند. این بیماری های به نام بیماری های روانی شناخته می شوند. انواع مختلفی از این بیماری ها وجود دارند که گاها علائم مشترکی از خود نشان می دهند. در ادامه این مقاله مجله پیام سلامت قصد داریم شما را با انواع بیماری های روانی و روش های درمان آن ها آشنا کنیم.
بیماری روانی به گروهی از بیماریها گفته میشود که با تأثیر بر تفکر و رفتار باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در وی میشوند. علت بیماریهای روانی به خوبی شناخته نشده است ولی آنچه مسلم است این است که عوامل ژنتیک، استرسهای مختلف و نوع تعامل فرد با دیگران در ایجاد یا بروز آنها مؤثر است. افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنیا از جمله این اختلالات هستند. بیماری های موسوم به "اختلال ذهنی" را نمی توان با روند پیری معمولی برابر دانست ولی این بیماری در سنین باال بسیار رایج می باشد. در سوئد حدودا 150000بیمار مبتلا به این بیماری وجود دارد که بخش بسیار بزرگی از آنان باالی 75 سال سن دارند.ِ اصطلاح "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" به صورت کلی به بیماری هایی گفته می شود که اختلالاتی را در زمینه ی تفکر، برنامه ریزی و امکان ایجاد ارتباط بیمار با محیط اطراف به وجود می آورد. ِ بیماری های موسوم به "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" ربطی به پیری معمولی نداردِ این تصور که بیماری های موسوم به "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" مربوط به کهولت می گردد از دیرباز وجود داشته است. امروزه میدانیم که بیش از 100 بیماری مختلف می تواند به بروز این بیماری منجر شود.
انواع مختلف بیماری های موسوم به "اختلال ذهنی" یا ِ"دِمنس"
بیماری"آلزایمر" عادی ترین نوع این گونه بیماری هاست و حدود 60تا 70 درصد این گروه از بیماری ها را تشکیل می دهد. عادی ترین نوع این بیماری ها پس از "آلزایمر" بیماری موسوم به "اختلال ذهنی مربوط به عروق" می باشد. این بیماری معمولا همراه با بیماری"آلزایمر" ظاهر می گردد که در این حالت به آن بیماری "اختلال ذهنی ترکیبی" گفته می شود. از بیماری های دیگر که ِ میت وانند در این گروه قرار گیرند میتوان از بیماری "اختلال ذهنی قدامی" یا ِ ِ وی دِمنس، "ِدِم ِ نس ق ِ دامی" و همچنین دِمنس موسوم به mens ِ ( و بیماری"پارکینسون همراه با دِمنس" نام برد.
علائم و نشانه ها
علائم و نشانه های بیماری می توانند با توجه به نوع بیماری متفاوت باشند. ِ نشانه های این بیماری معمولا به صورت خزنده و در طول زمان ظاهر می گردد و برای اینکه بتوان بیماری را به صورت مشخص، جزء این گروه از بیماری ها قرار داد باید عوارض آن حداقل به مدت شش ماه ادامه داشته باشد. درجات مختلف بیماری "اختلال ذهنی" یا "دِمنس"ِ بیماری "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" معمولا در طول دوره ای طولانی به وجود آمده و ادامه می یابد. علائم این بیماری معمولا به تدریج ظاهر شده و توانایی های فرد بیمار نیز به تدریج کاهش می یابد. همزمان نیاز فرد بیمار به مراقبت و دریافت کمک برای انجام امور روزانه نیز افزایش می یابد. شدت درجات این بیماری را می توان به سه درجه ی "ملایم"، "متوسط" و "سخت" تقسیم نمود. شروع بیماری معمولا با پدیده ی فراموشی همراه است . ِ اولین و عادی ترین نشانه ی بروز بیماری "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" فراموشی است. همچنین بیمار مشکل می تواند خود را در محیطی به جز محیط خانه ی خویش بیابد. کارهایی که قبال به خوبی انجام می شدند تبدیل به مشکل بزرگی می شوند. قدرت تکلم و پیدا کردن کلمه ی مناسب به تدریج مشکل تر شده و بروز حالت عصبانیت، افسردگی و اختلال در رفتار فرد بیمار، مشاهده می شود.
علل و عوامل خطرساز
همچنین استفاده از الکل، مواد مخدر، وجود غده ی مغزی و بیماری ایدز نیز می تواند به بیماری ِ "اختلال ذهنی" یا "دِمنس" منجر شود.
درمان بیماری
در صورت تشخیص ِ بیماری "اختلال ذهنی" یا " دِمنس" امکان کاهش عوارض بیماری از طریق استفاده از دارو وجود دارد. همچنین استفاده از ابزار و وسائل کمکی نیز می تواند انجام امور روزانه را آسان تر سازد.
بخشی از متن:
انواع اورژانس های روان پزشکی اعم از خودکشی سایکوز و ...... مناسب برای انواع لکچر و کنفرانس ها برای رشته روان شناسی و پزشکی