ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بخشی از متن:
تعداد اسلاید:32
نوع فایل: power point (قابل ویرایش)
•آنزیم ها:
•عسل حاوی تعدادی آنزیم از جمله گلوکز اکسیداز، انورتاز، دیاستاز( آمیلاز)، کاتالاز و اسید فسفاتاز[1] میباشد.
•- گلوکز اکسیداز: این آنزیم گلوکز را تبدیل به گلوکولاکتون، اسید گلوکونیک و پراکسید هیدروژن می نماید.
•-انورتاز : این آنزیم توسط زنبوران بصورت گلوکوانورتاز یا فروکتوانورتاز به شهد اضافه میشود و سوکروز را به فروکتوز و گلوکز تجزیه میکند.
[1] Glucose oxidase, Invertase, Diastase(Amylase), Catalase.
•- دیاستاز (آمیلاز) : این آنزیم زنجیره های نشاسته را به دکسترین و مالتوز تبدیل می نماید. دیاستاز از زنبوران عسل و گرده منشأ می گیرد و در هنگام عمل آوری شهد توسط زنبوران به شهد اضافه میشود. میزان دیاستاز عسل بر حسب منشأ گل تفاوت دارد. نگهداری طولانی عسل و حرارت بالا منجر به بی اثر شدن این آنزیم میشود.
•محققین معتقدند که حرارت 85 درجه به مدت 5 دقیقه دیاستاز را در عسل غیر فعال ساخته و همچنین PH خارج از 6/5 تا 3/5 نیز فعالیت این آنزیم را کاهش میدهد.
•- کاتالاز : این آنزیم به میزان محدود در عسل وجود دارد و پراکسید هیدروژن را به اکسیژن و آب تبدیل میکند. از ارتباط معکوس موجود بین فعالیت کاتالاز و میزان پراکسید هیدروژن برای تشخیص سطح موجود پراکسید هیدروژن موجود در عسل استفاده می شود که عدد ممانعت کننده[1] نامیده میشود.